İlk Ağacı Düşürdüm

Boş boş oturmanın kimseye faydası yok, oruç tutuyorsan kendine tutuyorsun. Kimse buraya yazlığa gelmedi, buraya çalışılmaya gelindi. Burası devremülk değil, kendi malın, ağaçlar kendinin, bademler kendinin. Haydi kalkın o zaman sıcaklar basmadan toplayalım. 

Duvardan ses geliyor hocalardan ses yok. 

'Kalk.' dedim, 'Şrf, biz yapalım.'

Yazgılardan birini önce aşağı bahçeye, diğerini ağacın altına serdik. 

Sırığı badem dallarına vurduğumda saatler 07.10'u gösteriyordu. 

Ağaçta bir tek badem bırakmayana kadar çalıştım. Kah güneş gözüme geliyor, kah gözüme bademler düşüyor, ağacın tamamını düşürdüm. 

Bir saat kadar, bağırsak gibi olmuş, dalların sarmaş dolaş içinde upuzun sırıkla, kan ter içinde kalana kadar uğraştım. Yorgunluğum yüzümden de anlaşılmaktadır. 

Yazgının dışına düşen bademler elle tek tek toplanıp yazgıya konuldu. Yerlere düşen bir badem kalmayana kadar hepsi toplandı, kabuk bademden, sap samandan ayrıldı. 

2-3 gün güneşte kurutulup bademler gevrek hale gelene kadar beklemek için bir çarşafın üzerine serildi. 

Koskoca ağaç bir çarşafı bile doldurmadı ya. Yazık emeklerime. 

Sağolsun Şrf, sabaha karşı, sahurdan sonraki 2-3 saatlik uykusunu bölerek yardım etti. Şrf bu işleri bildiği için, çocukluğunda da hep tarla tapan işleriyle uğraştığı için, maraba olarak bana yardımcı oluyor.  

Tabi, bu sırada gitti benim güzelim Benetton pantolonum. Ağaçtan indiğimde Şrf, 'İç atletin görülüyor.' demese hiç farkında değilim.