Marabam Şrf düştü aklıma nereden düştüyse... Yalnızlık çekilmiyor, o varken her şeyim düzgündü, yaşantım düzgündü. Evin içine giriliyordu, şimdilerde ise eve girmek bile istemiyorum. Deşildi yarelerim durup dururken...
Çatılara, damlara çıkartırdım marabamı.
Kendim çıkamadığım ağaçlara çıkartırdım, ne dersem deyim gıkı bile çıkmazdı ağasına...
Ne kadar çalışkandın sen marabam. Senin sayende ağa olduğumu anladım... Elalemin marabaları daha uykudan kalkmadan sen bahöenin bitmeyen işlerini bitirmiş olurdun.
Ağaçlara çıktığın, damlara çıktığın yetmiyormuş gibi tansiyonun olduğu halde yerlerede eğilip kalkardın.
Hiç unutmam, bir gün ben uyandığımda sen güneş doğmadan önce kalkmış, yumruk büyüklüğündeki taşları bile elarabasıyla toplamış bir köşeye yığmıştın, hem de 10 araba...
Zaten kaşın yok, kipriğin yok çeper marabasın birisin, bunlarda yetmez gibi benden habersiz yakmaya kalkıştığın çalılar yüzünden yaktın gittin olmayan kaşını kipriğini.
Ufacık şeylerden mutlu olmasını bilirdin, ben batan sigara gemisinin içine girdiğimde sen çalı çırpı kırarak zaman geçirmiştin.
Bir gün badem kırarken serçenin biri kırdığın bademleri çalmaya geldiğinde ufacık serçeye acımış bir avuç badem vermiştin serçelere. Millet bir avuç darı için atmacayı vururken... Seni çok özledim marabam...
Bahçende bir tutam ot bırakmamıştın, tertemiz etmiştin 2 dünüm bahçeyi. Topladığın çalıların otların görüntüsüne dayanamayıp yakardın onları. Aydın bir gün demişti 'Anne sen köyde yaşasaydın köyün en çalışkan kadını olurdun' diye, Marabam sen çok çalışkandın...
Ben öldü sandığım badem fidesini sulamaktan vaz geçmiştim, sen inat ettin suladın, dirilttin ağacı... O ağacın duası bile öbür dünyada yeter sana marabam...
Ağan parasız kalmasın, köylüsüne rezil olmasın diye Datça pazarında badem bile sattın marabam, ben seni nasıl özlemem...
