Köpeklendim...

Köpeklendim, durup dururken köpek sahibi oldum.

Şrf gitmeden iki gün önce Abdullah amca gelmişti bahçe sulamaya, köyden gelirken yanında bu köpekte gelmiş Abdullah amcayla.   

Köpeğin asıl sahibi Abdullah amcanın torunu Gurur'muş. Gurur, bu köpeği yavruyken almış, ava giderim gibi düşünmüş...



Köpek daha küçükken köyde araba çarpmış, arka iki bacağı halen de sakat, yürürken belli oluyor, yürürken çabuk yorulduğu için ava falan alışmamış köpek.

Şrf'de hayvanları sevdiği için köpeği zayıf görünce hemen yiyecek bir şeyler vermiş, köpek Şrf'ye Şrf'de köpeğe hemen alışmışlar.

Bu arada da köpek eve de alışmış oldu. Abdullah amca bahçe sulama işini bitirip köye dönerken köpek köye gitmeyip bizimle kalmayı tercih etti.

Resimlerden de anlaşılacağı gibi köpek evimizi ve bahçemizi benimseyerek sahiplendi. Kapımızın önünden pek kimse geçmez ama geçen olursa da çılgınlar gibi havlıyor.  

Bahçenin neresini bulursa orada yatıp kalkıyor, ilk önce Karakız kedimize de havlamıştı ama ben biraz kızınca onunla dost oldular.

Çok söz dinleyen bir hayvan olmasına rağmen muzurluk yapmaktanda geri kalmıyor. Resimde bademleri çekirdek yer gibi yerken görülmekte.

Eve de çok yakıştı ama, bakar mısınız balkonda biblo gibi durmuş etrafı kolaçan ediyor.

Geceleri uyuyor ama bir havlayınca da hemen beni ayağa kaldırıyor. Önceleri, köpek yokken bahçenin etrafında bu  kadar çok domuz gezdiğini bilmezdim, domuzlara çok havlıyor ve bemen beni kaldırıyor.  

Ben de bu köpeğe alıştım artık, benimle beraber oturup kalkıyor. Şrf'nin ve çocukların yokluğuna köpek sayesinde biraz alıştım, hayatımda hiç köpeğim olmamıştı.

Gerçi ben gittikten sonra köpek de köye geri dönecek, onun asıl mekanı köyün sokakları... 

Daha isim falan koymadım, belkide bir ismi vardır ama ben onu 'Küçü küçü' diye çağırıyorum...