İyi ki Doğdun Halaaaaa... Seni Çok Seviyoruz

Değerli Halam, Nurşen Halam; 

Babamın rahatsızlığından dolayı, ağabeyinin rahatsızlığından dolayı Çorum'a geldin. Ağabeyini gördün, yengeni ve yeğenlerini gördün. Bu telaş içerisinde doğum gününü bile unuttun, bir yakının sizi "Doğum günün kutlu olsun Nurşen!" diye aramasa sen bile doğum gününü bilmeyecek kadar dalgın ve yorgundun. 

Sen ağabeyinin yanına, ben babamın yanına birbirimizden habersiz olarak, tesadüfi olarak, bir kuvvetin çektiği hisle geldik. 

Gelirken kendinle birlikte dayısını yıllardan beri görmeyen yeğeniniz Ağabeyinizin ablası Rabia Hanımefendinin kızı Saime ablamla birlikte geldiniz. Ben ise 1200 kilometrelik yolu kızımız, Dlr'mızın yanına Nevşehir'de son sınıfta okuyan, 1 ay sonra mezun olacak kızımızın yanına uğrayarak geldim.   

Yollar hiç uzak değildi, kilometreler o kadar bitmeyecek cinsten değildi, mühim olan sevgi bağlarıydı. O sıralarda sizler de bende yollardaydık, düşüncelerimiz aynı, hedeflerimiz aynı, sevinçleriniz ve özlemlerimiz aynıydı. SEVDİKLERİMİZE KAVUŞMAKTI. 

İçimizde hiç bir kötülük, aklımızda hiç bir şeytani düşünceler ve planlar yoktu, tek amacımız sevdiklerimizin yanında olmak, huzur bulmak, yılların ve yolların hasretini gidermekti... 

Sen ki Halam; değerli Halam. 1940 yılında, İkinci Dünya Savaşı'nın başladığı 1940 yılında doğdun. Ülkemizin   kalkınmakta olduğu yıllarda, ülkemizin emeklemekte olduğu sıkıntılı günlerde geldin dünyaya. Gelecek nesilleri bir güneş gibi aydınlatmak üzere Tanrı tarafından ülkemize gönderilen sayılı insanlar olarak Melekler tarafından gönderildin bu topraklara...

Ülkemiz semalarında karanlık bulutlar kol gezerken, cehaletin, gericiliğin tutsağı olacağımız zamanlarda; henüz 14 yaşında, tek başına kız başına, 1954 yıllarında, yolların, izlerin, otobüslerin olmadığı zamanlarda Erzurumlara, Nene Hatun Öğretmen okullarına gittin.    

Senin yaşıtların ya çocuk olup oynamakta yada kocaya varmakta olduğu zamanlarda sen çocukluğunu, gençliğini hiçe sayarak hiç yaşayamayacağın en güzel günlerini ülkene adayarak sevdiklerinden canlarından, ciğerlerinden ayrılarak yolunu çizdin... Sen o zamanların karanlıklarından kendini aydınlık günlere çıkartmasını bildin...

Sen bir idealisttin, sen bir ülküye adamıştın kendini. Kendin için yaşamıyordun artık, ülkün için yaşıyordun. Akranların kara peçeler içerisinde evlere hapsolmuşken sen kılık kıyafetinle tam bir Atatürk gençliği yetiştirmek için düşmüştün yollara... 

Sen öğretmiştin bana Sapanca'ya geldiğinde "Saat dokuzu beş geçe, Atam Dolmabahçe'de..." şiirini. Sen öğretmiştin bana Atatürk sevgisini...

Ben ve kardeşlerim, her başımız sıkıldığında, Başkentimizde olmandan dolayı hep seni rahatsız ettik, derdimizi, arzuhalimizi mektuplara döktük. Senden çok şeyler istedik...

Hiç bir zaman kırmadın bizleri, ne zaman gelsek hep kapın açıktı bizlere şimdi olduğu gibi. 

O zamanlar kimilerimizin aklında şeytanca fikirler, hayasız düşünceler, tamahkar davranışlar yoktu. Zaman geçtikçe değiştik, hırslandık, birbirimizi tanıyamaz hale geldik. İdeal ve ülkülerimizin dışına çıktık, Yaratan'dan da yaratılandan da korkmamaya başladık, çizgiden ve çığırdan çıktık...     

İzindeler Halam, izindeler Hocam, Değerli Öğretmenim, yeğenlerin senin izindeler... İlelebet de izinde olacaklar, dünya döndükçe, güneş parladıkça, ay göründükçe, mevsimler değişse de yıllardır emek verdiğin gençlik aşkın ve heyecanın gibi, ilk günkü ülkün gibi yaşayacak ve yaşatacaklar...

İyi ki varsın, iyi ki doğdun Canım Halam.