Hepsinin Yeri Ayrı

KARABİBİK; onun yeri bir başka. Bize en yakın davranan kedimiz. Daima bizimle olmak ister, onun için yeri salondaki koltuğun üzerindeki yeşil battaniyedir.

AKBEY; cinsi (cinsinin ne olduğunu bilmiyorum zaten, büyük ihtimalle sokak kedisi, annenin ikinci yavrusu) itibarıyla biraz hırçın, sevilmeye falan pek gelmiyor. Onun yeri de kuşkusuz buzdalabının üzeri. Dışardan gelir gelmez, yemeğini yer yemez hemen buzdolabının üzerine çıkar, temizliğini orada yapar ve orada uyur.

Anne kedim; o aslanlarla, pumalarla, çitalarla amcakızı olduğu için onlar gibi hareket eder, onlar gibi hisseder kendini. Onlar gibi ağaçların üzerinde uyuyorum zanneder. Anne kedimin değişmez yeri kombinin üzeridir. Oradaki rahatlığı hiç bir yerde bulamaz. Bazen masanın üzerine düştüğü de olur :)