BAYRAMLARI SEVMİYORUM ANNE
Yine bir bayram sabahındayım...
Yıllardır yaptığım gibi erkenden kalkıyorum.
Geceden kalma bir huzursuzluk var içimde...
Adını koyamadığım anlamsız bir boşluktayım...
Çocukkende böyle mi uyanırdım bayramlarda ANNE!
Alışkanlık olsa gerek....
.................................................
Canparem babamın bayramını kutluyorum dualarımla...
Tıpkı eskiden senin yaptığın gibi ANNE!
.................................................
Emanetteki gözyaşlarımı bırakıp, ağlıyorum sessizce....!
Sessiz ağlamak yetmiyor! hıçkırıyorum...
Biliyorum! sende ağlıyorsun bu sabah ANNE!
Hissediyorum şişmiş gözlerini...
Ama engel olamıyorum bir türlü ağlamama!
Çocukluğum geliyor bir an gözlerimin önüne...
Buruk bir tebessüm dökülüyor dudaklarımdan...
Hatırlıyorum da! Nasıl kalabalıktı evimiz, nasıl telaşlı!
Artık kimse yok! Telaş yapma bu sabah ANNE!
Düşünüyorum! Bayram ne demekti?
Çocukken benim için...
Yeni elbiseler giymek, el öpmek harçlık almaktı,
Harçlıkları sayıp sevinmekti,
Belki de babam'ın arabayla gezdirmesiydi...
Yaşadığım bayramlar böyleydi çocukken...
Neden? Şimdi sevinemiyor, gülemiyorum ANNE!
Söyleme!
Aslında, cevabını biliyorum sorularımın...
Ama kendime bile itiraf edemiyorum.
Bayramları artık böyle yaşamaktanYalnız kalmaktan, korkuyorum ANNE!
Biliyorum; eli öpülesi babamın sonsuzluğa gittiğini!
Biliyorum; ne de elimi öpecek kızkardeşimin hiç gelmeyeceğini!
Kendime söylerken bile bu gerçekleri...
Canım yanıyor yüreğim kanıyor ANNE!
Anlıyorum artık...!
İçimdeki karanlık boşluğu...
Durmak bilmeyen gözyaşlarımı....
Ve anlam veremediğim huzursuzluğu...
Çocukken sabırsızlıkla beklediğim bayramları...
Artık,BEN HİÇ SEVMİYORUM ANNE!
(
Alıntı -ÜLKÜ-)
KÜÇÜK BİR YOL ŞİİRİ
(
